सेंद्रिय शेती करण्यासाठी शास्त्रज्ञाने पीएचडी सोडली आहे. पीएचडी करताना इंशा रसूलला जेव्हा हा प्रश्न पडला तेव्हा तिने स्वतःला सहा महिने देण्याचा निर्णय घेतला. तिने तिच्या प्राध्यापकांना सांगितले की, जर ती सेंद्रिय शेतीमध्ये यशस्वी झाली नाही तर ती दक्षिण कोरियातील विद्यापीठात परत येईल, जिथे ती आण्विक सिग्नलिंगचा अभ्यास करत होती. यांनी बॅग भरली आणि 2018 मध्ये जम्मू आणि काश्मीरमधील तिच्या मूळ गावी बडगामला परत आल्या.

इंशाकडे फक्त 3.5 एकर इतकी वडिलोपार्जित जमीन होती. ज्यावर तिचे कुटुंब स्वत:च्या उपभोगासाठी पिके आणि भाजीपाला घेत असे. तिने आजूबाजूच्या शेतकऱ्यांपर्यंत पोहोचून बी-बियाणे आणि खत खरेदी केले आणि पेरणी, मशागत आणि इतर कामे करण्यासाठी मजूर ठेवले. व्यवसायाने शास्त्रज्ञ असल्याने, तिला माहित होते की, पीक वाढवण्यासाठी संशोधन करणे पुरेसे नाही.

वेगवेगळ्या ऋतूंमध्ये वेगवेगळ्या बियाण्यांवर प्रयोग करते. “मी यशस्वी झालो त्यापेक्षा जास्त मी अयशस्वी झालो. कधी पिकाला पालवी फुटली नाही, किंवा खत चालले नाही, कधी जास्तीचे पाणी घातले, किंवा चुकीच्या हंगामात बी पेरले. हे प्रयोग माझ्या सहा महिन्यांच्या मुदतीबाहेर चालले. अखेरीस, मी शेतीत राहण्याचा निर्णय घेतला आणि हा निर्णय जीवन बदलणारा ठरला,” असे इंशा म्हणाली.

ताज्या, रंगीबेरंगी स्ट्रॉबेरी पिकवली आहे. शेतासाठी विदेशी भाज्यांची निवड केली. आंतरराष्ट्रीय बियाणे बँकांकडून कमी ज्ञात बियाणे जमा करण्यासाठी तसेच तिच्या आईच्या स्वतःच्या संग्रहामध्ये गुंतवले. कीटकांच्या आक्रमणाच्या बाबतीत, ती कडुलिंबाचे तेल, मिरची, कांदे आणि लसूण यांचे आंबवलेले मिश्रण वापरते.

“इंशा एक अतिशय समर्पित आणि कल्पक शेतकरी आहे. ती शेतकर्‍यांना रास्त भाव मिळवून देण्यासोबतच त्यांना शेतीच्या नवीनतम पद्धती शिकण्यासाठी प्रशिक्षणही देते. बंगळुरूमधील इंडियन इन्स्टिट्यूट ऑफ सायन्सचे माजी विद्यार्थी, इंशा अनेक ठिकाणी हिरवळ आणि कमी तापमानात राहते.