नायट्रोजन: जेव्हा नायट्रोजनच्या उच्च पातळीमुळे वाढीचा वेग वाढतो, तेव्हा सामान्यतः किरकोळ असणार्‍या सूक्ष्म पोषक घटकांची कमतरता होऊ शकते. नायट्रोजनची उच्च पातळी फॉस्फरस, कॅल्शियम, बोरॉन, लोह आणि झिंकला मदत करू शकते परंतु जास्त प्रमाणात हे घटक पातळ करू शकतात. मातीची कमी पातळी फॉस्फरस, कॅल्शियम, बोरॉन, लोह आणि झिंकचे शोषण कमी करू शकते. अमोनियम नायट्रोजन मॉलिब्डेनमची कमतरता कमी स्पष्ट दिसू शकते.

 

फॉस्फरस: फॉस्फरसच्या उच्च पातळीमुळे झिंक आणि कमी प्रमाणात कॅल्शियमचे शोषण कमी होते. कमी pH मातीत ते बोरॉनच्या विरोधी आहे.

पोटॅशियम: पोटॅशियमच्या उच्च पातळीमुळे मॅग्नेशियम कमी होते आणि काही प्रमाणात कॅल्शियम, लोह, तांबे, मॅंगनीज आणि झिंकचे शोषण कमी होते. बोरॉनची पातळी एकतर कमी किंवा विषारी असू शकते. कमी पातळीमुळे लोहाची कमतरता वाढू शकते.

कॅल्शियम: कॅल्शियमची उच्च पातळी बोरॉनची कमतरता वाढवू शकते. लिमिंग बोरॉन, तांबे, लोह, मॅंगनीज आणि जस्त यांचे शोषण कमी करून मातीचे पीएच वाढवू शकते.

तांबे: तांब्याची उच्च पातळी मॉलिब्डेनम आणि कमी प्रमाणात लोह, मॅंगनीज आणि झिंकची कमतरता दर्शवू शकते.

मॅंगनीज: तांबे, लोह किंवा झिंकची उच्च पातळी मॅंगनीजच्या कमतरतेवर जोर देऊ शकते - विशेषत: लोहाचा वारंवार मातीचा वापर. लिंबिंग करून शोषण कमी केले जाऊ शकते किंवा सल्फर ऍप्लिकेशन्समुळे वाढू शकते (पीएचवर परिणाम झाल्यामुळे)

मॉलिब्डेनम: तांब्याच्या उच्च पातळीमुळे आणि कमी प्रमाणात म्नागनीजच्या कमतरतेवर जोर दिला जाऊ शकतो. अपटेकवर सल्फेट्सचा विपरित परिणाम होऊ शकतो. 

फॉस्फेट्स आणि लिमिंगद्वारे शोषण वाढवता येते. मॉलिब्डेनममुळे प्राण्यांमध्ये कॉपरची कमतरता वाढते.

झिंक: उच्च फॉस्फरस पातळी, लिमिंग किंवा तांबे, लोह किंवा मॅंगनीजच्या उच्च पातळीमुळे शोषण कमी केले जाऊ शकते. झिंकची कमतरता बहुतेकदा मॅंगनीजच्या कमतरतेशी संबंधित असते, विशेषत: लिंबूवर्गीय.